Bolluğun içinde kaybolan merhamet

Bu hırs, aynı aile içinde bile kardeşi kardeşe tahammülsüz hale getiriyor. Koca evlerde tek bir kişi yaşarken, dışarıda kiralık ev bulamayan aileler var. Evler boş duruyor, ama fiyatlar yükseliyor; kiralar artıyor, insanlar yuva kurmakta zorlanıyor. Bu da bize gösteriyor ki sorun yokluk değil, paylaşmayı ve insanlığı unutmuş olmamızdır.

Her şeyi devletten beklemek de doğru değildir. Biz de bu devletin bir ferdiyiz. Devletin elbette kendi insanına karşı bir sorumluluğu var, ama insanlık görevi dediğimiz birçok şey bizim omuzlarımızdadır. Komşuya sahip çıkmak, ihtiyaç sahibini görmek, çevremize duyarlı olmak; bunlar hepimizin görevidir. Bunu fark ettiğimiz gün toplumun düzeni de huzuru da artacaktır.

Bugün yaşadığımız sıkıntılar, maddi imkânsızlıktan çok gönül zenginliğinin kaybolmasından doğuyor. Biz aslında yoksul değiliz; sadece bolluğun içinde memnuniyetsiz hâle geldik. Hakiki bolluk, kalbin doymasıyla başlar. Paylaşmayı hatırladığımız gün, hem bereketimiz artacak hem huzurumuz.

Unutmayalım ki biz birbirimize merhamet etmediğimiz sürece Allah da bize merhamet etmez. Birbirimizi sevmedikçe, Rabbimiz bizi türlü imtihanlarla sınar. Bu yüzden merhamet, sevgi ve paylaşma; hem toplumun hem de kalbin gerçek birliğidir..