Sevgiyle Sınır Koymak

Fakat zamanla, kendi sınırlarımızı yok saydıkça içimizde bir öfke birikir. Aslında sınır koymak sevgisizlik değil; tam tersine, sağlıklı bir bağın en temel göstergesidir. Çünkü sınır, hem seni hem karşındakini korur.

Bir ilişkide sınır koymak, “hayır” demeyi öğrenmekle başlar. “Hayır” kelimesi çoğu zaman reddedilme korkusunu tetikler. Oysa bu kelime, ruhsal bütünlüğümüzü korumamızı sağlar.

Bir kişi sürekli kendi ihtiyaçlarını öne çıkarıyor, senin alanını ihlal ediyorsa; orada sevgi değil, kontrol vardır. Gerçek sevgi karşısındakini sahiplenmez, alan tanır.

Sınır koymak; neye izin vereceğini, neyi kabul etmeyeceğini, nerede duracağını bilmektir. Bu da özsaygının doğal bir uzantısıdır.

Terapide en çok duyduğum cümlelerden biri “Kırılmasın diye sustum” olur. Oysa her sustuğumuzda, içimizdeki çocuk biraz daha kaybolur.

Bir ilişkinin sağlıklı ilerlemesi için iki tarafın da birey olma hakkına saygı duyması gerekir. Sınırlar, duvar değildir; köprülerin güvenle kurulmasını sağlar.

Sınır koymak, ilişkilerden uzaklaşmak değil, ilişkileri olgunlaştırmaktır.

Birine “Buraya kadar” diyebilmek, aslında “Kendime kadar” diyebilmenin olgun hâlidir.

Unutma; kimsenin sınırına saygı duyulmayan yerde sevgi uzun süre yaşayamaz.

Ve bazen en büyük sevgi, kendine gösterdiğin sevgidir.