Sevgisiz Öğrenciler

Zaman akşam üzeri, okul dağılmak üzere.

Veliler binanın dışında çocuklarının ders bitiminde çıkmasını bekliyor.

***

Camdan gördüğüm öğretmenin (?!) biri sınıfın kapısını hızla açıp dışarı çıkıyor.

7 yaşlarında bir çocuğu el kol hareketleriyle bağıra çağıra koridordan dışarıya kovuyor.

Aynı yaşta çocuklar sınıftan ürkek ve çekingen bir ruh haliyle çıkıyor.

Öğretmen (?!) o yaştaki çocukları yine bağıra çağıra ve kollarından tutup iterek sıraya koyuyor.

Çocuklar sinmiş halde, korkudan titriyor.

***

Bu bir masal ya da kurgu değil, geçen gün bizzat gözlerimle gördüğüm bir olay.

Önüne gelenin eğitimci olabildiği, öğretmen olanların birçoğunun ciddi bir eğitimden geçmediği, psikolojik durumlarının göz ardı edildiği bir coğrafyadayız.

***

Elbette ki bu coğrafyada bu berbat eğitim sisteminde öğrencilere birşeyler öğretebilmek için canla başla çırpınan eli öpülesi öğretmenlerin olduğuna da bizzat şahidim.

***

Herkes öğretmen olmamalıdır, olmak zorunda değildir. Özellikle de çocuklara öğretmenlik yapanlar…

***

Birkaç yıl önce de okul öncesi bir devlet okulu kreşinde yine 5 yaşlarındaki çocuklara bağırıp çağıran bir kadın öğretmen görmüştüm. Benim onu gördüğümü görünce sevecen rolü yapmaya başlamıştı.

***

Çobanlık yapmaya bile layık olmayanların insanlara, hele hele de o yaştaki çocuklara neler yaşattığını, insanların gözü önünde bunları yapanların sınıfta başka kimse yokken çocukların başına ne getirdiğini tahmin bile etmek istemiyorum.

***

Veliler, çocuklarınıza sahip çıkın.

Bazen gidip kendilerine nasıl davranıldığını bizzat yerinde gözlemleyin, buna kimse mani olamaz, öyle bir hakkı da yoktur.

Çocuklarınıza, öğretmenlerinin onlara nasıl davrandığını sorun.

***

Bu toplumda şiddet her tarafımızı sarıp sarmalamış durumda: Evde şiddet, okulda şiddet, sokakta şiddet derken başımız bir türlü beladan kurtulmuyor.