Nehcül Enam’dan Geçenler – 13

Tasavvuf ve Ahlâk Üzerine

Tasavvuf büyüklerinin önemle üzerinde durduğu hususlardan biri, insan gönlünün kötü hasletlerden arındırılmasıdır. Hırs, kibir, riya, kendini beğenme gibi manevi hastalıklar, gönlü karartan ve insanın hakikate yolculuğunu zorlaştıran engellerdir. Nasıl ki beden hastalığı doktora ihtiyaç duyarsa, gönül hastalıklarının tedavisi de bir mürşidin rehberliği olmadan kolay değildir. Nitekim hayatlarını okuduğumuz her büyük velinin mutlaka bir mürşidi vardır; onlar, başka bir Allah dostuna intisap ederek manevi tekâmüllerini tamamlamışlardır.

Gönlün hastalıklarından biri de aşırı yemek ve mideyi doldurmaktır. Mide doldukça insan ibadette gevşer, kalp kararıp gaflet artar; şehvet güçlenir, beden ve ruh ağırlaşır. İnsan, gönlünü bu zaaflardan temizlemedikçe gerçek bir ferahlığa ulaşamaz.

Zira gönül, insan bedeninin merkezidir. Gönül kötülüğe meylederse bütün azalar kötülüğe yönelir; iyiliğe açılırsa bütün azalar iyilik yolunda çalışır. Gönlün kontrolünü nefis ve şeytana bırakan kimse, farkında olmadan kötülüklerin esiri olur. Bu sebeple gönlü korumak, insanın en önemli vazifesidir. Rabbimiz, bizleri ve neslimizi bu kötü hasletlerden muhafaza eylesin.

Siirtli büyük âlim, Hz. Ömer’in (r.a.) soyundan geldiği rivayet edilen ve Nehcül Enam eserinin müellifi Seyda Molla Ğalil’in ilminden ve feyzinden Rabbimiz bizleri mahrum etmesin. Böyle değerli âlimleri yâd etmek bizim için hem bir şeref hem de bir berekettir.

Seydanın aziz ruhuna bir Fâtiha okuyalım.

Allah’a emanet olun, sağlıcakla kalın.