Sahibinden temiz ikinci el mutluluk

Sormayınca söylenmez türde konular vardır ya, sen seversin sevdiğin seni iplemez cinsinden. Yine böyle bir bahar günü, acının kenarında dolaşmak neyin nesidir a dostlar? Dışarıda günlük güneşlik hava, cıvıldayan kuşlar, mis gibi taze çiçek ve toprak kokusu, canlanan doğa, koşuşan çocuklar vs. demem o ki olacak iş mi acılanmak?
Sorduğum, duyduğum, gözümle de şahit olduğum pek çok vaka sonrası anladım ki Mart ayı yalnız kedilere güzel değil. Hele Nisanda bünyelerde iyice yükselen seretonin, sen nelere kadirsin. Bu mevsimden mütevellit duygusal döngüsel geçişlerin yabancısı değiliz velhasıl. Mesele bu baharda ruhu kışa kesmişlerde, sonbahar rüzgarı estirende…
O içteki nasıl bir hüzün birikimidir ki, pırıl pırıl bahar günü yaprak dökümü yaşatır insana? Sanki tüm sermayesi telef olmuş köylünün tarla başında iki eli böğründe oturması gibidir. Hele ki yeşeren canlanan doğaya, o neşeli insanlara inat.
Şöyle bir etrafınıza bakın, ruhu hüzünle, gam kasvetle beslenen insanlar vardır. Ya da biri sataşsa da kafa göz dalsam diyenler… Bu insanlar neyi alıp veremediklerini kendileri de tam bilmezler. Sürekli bir yakınma, tükenmeyen bir memnuniyetsizlik, şikayetçilik…
Kişiliğe işler bu huy mizaç, ne yapsanız boş. Yardımcı olunmasına da sıcak bakmazlar. Hayattan keyif almak onları yadırgatır. Düşünsenize kalbinde nefsani arzuların, ihtirasların ve gafletlerin bulunduğu bu insan kalbi dinleyeni de darlandırır. Böyle insanlar etrafınızda yoksa ne mutlu, varsa eğer uzak durun. Çözüme dönük hiçbir çaba sarf etmeyip yerinden yakınan, olumsuz bir hava estiren, negatif enerji yayan insanlar kendileri mutlu olamadıkları gibi başkalarını da bu lezzetten alıkoyabilir. Şu mis gibi geçip giden bahar havasında alın onların yıllarca kullanmadıkları mutluluklarını, revadır onlara.
İnsan kalbi duygusal olarak birine bağlandığında fiziksel olarak dahi kalbi senkronize atmaya başlıyor. Aynı hisleri duyan iki insanın bu yönde evrimleşmesi ne müthiş… Kalbi katı ve uzlaşımsız insanların ise enerjisi kendilerini olduğu kadar etrafındaki insanları da yorar. İşte böyle güzel bir bahar günü bunları düşünerek bir karara varmalı diyorum.
Herkesin kendine göre acısı kederi vardır muhakkak, lakin karşımızdaki bunu her defasında dillendirip, üstelik yardımcı olunmasına da izin vermiyorsa bize düşen o an o ortamdan bir bahaneyle kaçıp, tatlı esen bahar havasını solumak ve kendi mutluluklarımızdan sıra geldiğinde bu ikram edilen ikinci el mutluluğun keyfini çıkarmaktır. Yemeyenin malını yemek gibi düşünmeyelim lütfen. Sadece manevi bir haz bu, bilen bilir. Hangimiz dırdır eden sevgiliden, hanımdan, kocadan kaçıp kendimizi bir bahar akşamı yollara vurmadık. Temiz hava iyi gelir. Şiddetle tavsiye edilir.